Boston Patlamaları

Boston Patlamaları isimli çalışmamda, “yeni medya” ve ‘gazetecilik’ arasındaki bağlantının sorgulanması amaçlanmıştır. Aktif müdahale olmadan da geleneksel medya ve özellikle gazeteler, yeni medya üzerinden vatandaşların ürettiği veriye bir bakıma muhtaç durumda­dırlar. Haber kaynaklarına katkıda bulunmasıyla, yeni medya bir bakıma ge­leneksel medyanın ve özelde gazeteciliğin zamanla kaybettiği kamusal alana mü­dahale rolünü yeniden ortaya çıkaran mühim bir rol oynamaktadır.

Bloglar diğer bloglarla ve okuyucularla diyalojik bir temas içindeyken bir kolektif anlatı üretmekte ve özellikle demokratik bir konumlama olarak kendini ifade etme ve ağ kurma faaliyetini zenginleştirmektedirler. Ancak özellikle mikroblog olarak da adlandırılan Twitter ve Facebook gibi araçlar sayesinde “yurttaş gazeteciliği” olanaklarının, Tür­kiye’de de haber yapım sürecine daha çok katkıda bulunduğu görülmektedir.

Yine bir diğer örnek olarak, 2009’da yurttaşların Twitter kullanarak İran seçimle­rine yeni bir boyut kazandırdıkları söylenebilir. Uzmanlık paradigması bir bilgi bütünü çerçevesinde “içeridelik” ve “dışarıdalık” iddiasında bulunur. Bu arada yeni medya düzeniyle gerçekleşen iletişim ise kaotik, kural­ları değişken sınırları sürekli değişken bir alana dönüşmüştür. Özelde bloglama, genelde yurttaş gaze­teciliği üzerinden gerçekleşen katılım süreci tam da bu uzmanlık paradigmasın­daki kırılmaya bir örnek olarak gösterilebilir.  Bu yazı, yeni medya ve gazetecilik ilişkisini bu süreç üzerinden değerlendirmekte ve bu sorgulama sürecinin yeni medyaya güveni artırarak sonuçlanacağını iddia etmektedir.

Bu arada bir kısım Reddit kullanıcı da şu anda kapalı olan bir Reddit sayfası açtı. Bu sayfada patlamayla ilgili fotoğraf ve video­lar titiz bir incelemeye alındı. FBI’ın yayınladığı bir şüp­heli fotoğrafının daha net olanı bir Reddit kullanıcısı tarafından bulundu. Daha sonra bu fotoğrafı New York Times’da onaylayacaktı. Yani doğru haber elde etme noktasında yine bir yeni medya aracı devreye girmişti. Sosyal medya “olgunlaşmaktadır” ve vatandaşlar her zamankinden daha çok ve iyi kaynaklara sahiptir. Bir bakıma profesyonel gazeteciler ve diğerleri birbirlerini tamamlıyordu: “Gazeteciler objektiflik, kredibilite ve doğruluğu vurgularken, vatandaşlar da bağlantıları, tazeliği, miktarı ve şeffaflığı vurguluyorlardı. Nah ve Chung’un çevrimiçi haber okuyanlar arasında yaptığı niceliksel bir çalışma da, Meadows’un görüşlerine başka açılardan destek veriyor. Josephi de medya sis­temlerini kategorize etmek yerine gazeteciliği kültürel bir form olarak düşünmeyi öneriyor. Bu bağlamda yeni medyanın yeni biçimleriyle gazetecilik kültürüne katkıda bulunduğu söyle­nebilir.

Habercilik alanındaki kredibilite sorununun artık geleneksel ve yeni medya araçlarıyla karşılıklı olarak beslendiği ve birinin diğerinden daha güvenilir ola­mayacağına örnek olabilecek bir çalışma Burroughs ve Burroughs’a ait. Böylece haber yapım süreci güçlenecek ve aynı zamanda şeffaflaşacaktır. ABD’de yapılan bir araştırmaya göre çevrimiçi haber kaynakları daha çok kullanılıyor ama kulla­nıcılar bu kaynaklara çok da güvenmiyorlar.